Amélie schreef:1,5 maand ziekteverlof? Dat kan ik echt niet maken met mijn job!
Als ik 2 weken op vakantie ben geweest is het al chaos
Ik weet het niet, ik ben zo bang van heel dat electroden gedoe.
En De Ridder had ooit voorgesteld van TMS te doen, maar ik had gehoord dat het veel lawaai maakte. En ik wil geen onnodige onderzoeken doen die de T juist weer erger kunnen maken. En hij had er oo bij gezegd dat de kans bij mij heel erg klein is dat het zou werken. Dus heb ik geweigerd en sindsdien ben ik niet meer teruggeweest.
Is misschien laf, maar ik wil zo veel mogleijk angst, pijn en stress vermijden. Maar aan de andere kant blijf ik natuurlijk sukkelen met die T en H.
Ik probeer zo normaal mogelijk te leven. En veel rusten hoort daar nu eenmaal bij. En slecht slapen is ook een fenomeen waar ik ondertussen al aan gewend ben.
Het zijn al die sociale dingen die je moet opgeven die het ersgte zijn.
Maar ik vraag me dan af, bij de mensen bij wie de electrodes geholpen hebben...hebben jullie terug een normaal sociaal leven? Want daar gaat het nu om he.
De T heeft en plekje in mn leven en het zou leuk zijn als hij wat minder luid zou worden.
Maar ik wil vooral terug alles kunnen.
Maar kan dat wel als de electrodes werken?
Kan je dan terug meer lawaai verdragen?
Zou ik dan ipv een half uurtje op een familiefeest een paar uur kunnen blijven? Kan ik dan een hele dag gaan shoppen met vriendinnen of een paar uur op restaurant zonder dat ik me dan een heel week verschrikkelijk slecht voel?
Ik denk ook, ik word nu 30, de limiet voor een baby is 35.
Dus als ik me rond mn 34ste laat opereren, dan hebben ze al weer 4 jaar meer ervaring en misschien meer succes. En dan kan ik toch die baby krijgen die ik zo graag wil.
Pff, elke keer als er op het forum iets staat over die electrodes word ik weer helemaal in beslag genomen door het hele gedoe en raak ik in paniek. Stiekem ga je hopen, maar aan de andere kant heb ik best een negatieve kijk op de toekomst wat de T en H betreft. Ik geloof niet in "échte" genezing... een beetje genezing wel natuurlijk. En die zou ik graag willen.
Als je je sociaal leven en je werk belangrijker vindt boven je gezondheid, tja ...
Je moet niet in paniek geraken over die elektrodes. Bij mij doet het zijn werk, ik ben blijkbaar één van de weinigen waarbij het helpt.
In september 2007 had De Ridder me al één ingeplant, maar dat was op proef. Dat was wat anders, alleen plaatselijke verdoving, prikken in mijn hoofd, dan heb ik geroepen dat hij moest stoppen, maar hij prikte rustig verder. Nadien heb ik niets meer gevoeld, alleen alles gehoord. De draad en de batterij hingen uit mijn nek. De batterij stak altijd in de achterzak van een jeans. Ook met die elektrode had ik goede resultaten, vandaar dat hij volledig heeft ingeplant.
Ik ben zelfs dezelfde dag alleen met de auto naar huis gereden, want die stond op de parking. Als je alleen woont, moet je alles alleen doen.
Ik ben niet bang van operaties, 'k heb er al teveel meegemaakt en zal er nog enkele moeten ondergaan. En telkens maken ze me beter.
Mijn sociaal leven is er sterk op verbeterd. Ik ga regelmatig iets drinken met mijn vriendinnen, ga shoppen waar ik wil. Ik rijd elke dag naar Brussel, waar ik full-time werk en ga regelmatig met de collega's een kleinigheid eten. Ik ga zwemmen met vrienden. Naar de film ben ik nog niet geweest, maar daar ging ik voordien ook niet naartoe. Ook ga ik naar feestjes, maar niet naar de disotheek of waar ze luide muziek spelen, dat doe ik niet meer, 'k zou niet graag T krijgen aan de rechtse zijde van mijn hoofd, ik ga liever naar een klassiek concert.
Het enige wat ik nu helemaal niet mag doen is een onderzoek van NMR of MRI en ook niet door een doorgang bij de douane op de luchthaven. Daar waar al je reisgerief op de band moet en jij erdoor moet. Ik zal dus afgetast worden om te zien of ik geen vreemde voorwerpen bij mij heb! Zo gaat dat ook bij hartpatiënten met een pace-maker. Maar mijn bewijs hiervoor zit bij mijn identiteitskaart.
Zo nu weet je weer wat meer.
groetjes