Ik wil jullie laten weten dat tinnitus niet altijd blijvend hoeft te zijn en ook in sterkte kan afnemen.
Dit bericht schrijf ik op dit forum omdat ik eigenlijk vooral nare, voor mij erg deprimerende berichten heb gelezen over het niet overgaan en alleen maar erger worden van deze vreselijke kwaal.
Hieronder mijn verhaal (de diverse stadia van mijn tinnitus) over de afgelopen twee maanden van heftige tinnitus naar een heel zacht ruisje. Ik hoop van harte dat ik een beetje hoop kan geven voor iedereen hier op dit forum en met name diegenen die pas kort tinnitus hebben gekregen en de hoop ze in de schoenen zakt.
ER KAN VERBETERING OPTREDEN! Niemand heeft een glazen bol, maar houd vertrouwen!!
Mijn tinnitus is ontstaan na te dicht bij de boxen staan bij een concert (ik weet t vrij dom...maar ik had teveel alcohol op en dacht niet zo helder meer na
).Ik fietste na het concert naar huis en hoorde letterlijk het geluid van een Föhn in mijn linker oor. Ik had wel eens een piep gehad na een concert of een avondje discotheek, maar dit was niet dezelfde soort piep. Dit was extreem. Ik vroeg aan mijn vriendin met wie ik naar het concert geweest was of zij hetzelfde ervoer, maar ze hoorde niets. Althans, ze hoorde alles maar geen föhn of piep!
Ik voelde direct dat het niet goed was en raakte er nogal van in paniek toen ik eenmaal thuis was. Ik was misselijk van de alcohol, dacht ik.... maar waar ik het meest beroerd van werd was die mega harde megafoon in mijn oor. Ik kon uiteraard niet slapen en voelde me vreselijk naar.
Uiteindelijk ben ik tegen de ochtend toch in slaap gevallen van de oververmoeidheid. De ergste schok kwam toen ik wakker werd en het geluid niet minder was geworden, sterker nog, mijn hele linker oor en een stuk van mijn wang/kaak voelde verdoofd. Het voelde alsof er constant water in mijn oren zat en er een druk op mijn trommelvlies stond. Niet zo best dus.
Om een lang verhaal ietsje korter te maken; er kwam geen verbetering en na een week werd ik er stapelgek van. Ik ging naar de huisarts. Tja, ik heb het al vaker gelezen hier... ondanks dat ik een fantastische huisarts heb en ze altijd voor mij klaar staat zei ze toch de meest verwoestende woorden; "je zult er waarschijnlijk mee moeten gaan leven." Daar ging mijn hoop.... hiermee leven, whaaa hoe dan? Dat is onmogelijk dacht ik.
Ik wilde zo snel mogelijk naar de KNO arts, maar hier was een behoorlijke wachtlijst voor, pas na 3 weken kon ik terecht. Ik kon wel mijn gehoor laten testen bij Beterhoren en heb dat direct de volgende dag gedaan. Geen aantoonbare beschadiging, althans mijn gehoor is nog binnen de normale norm. Misschien wel wat verminderd, maar ja ze kunnen niet meten hoe het eerst was....
Gehoor goed! Dat hielp even in het vertrouwen. Het vertrouwen was wel weer gauw weg toen de audicien min of meer hetzelfde vertelde als de huisarts.
Ergens in de derde week werd ik 's nachts wakker, ik stortte in, mijn zenuwstelsel was gecrasht. Klappertandend (niet mee kunnen stoppen ongeveer 15 min), badend in het zweet, een hartslag van 160 ofzo en zwaar hyperventilerend. Ik dacht dat ik dood ging. Mijn man schrok zich kapot. Ik ben die nacht op de IC beland onder constante hartbewaking en ben hier een poosje gebleven.
Toen toch maar weer naar huis, er zat niets anders op dan met constant mensen om me heen om me te helpen met alles; onze dochter, het huishouden en koken etc. Tja alles draait gewoon door natuurlijk. Ik heb wat afgehuild in de armen van mijn ouders en man. Voelde me compleet afhankelijk.
Wat vond ik het oneerlijk dat mij dit was overkomen, terwijl ik juist nooit oordopjes zou vergeten normaal gesproken.... ik was vol zelfmedelijden. En terecht. Maar ja... helpen deed t niet, het werd juist door de spanning, het huilen en snotteren steeds weer heftiger. Alleen maar thuis zijn in een redelijk stil huis was geen optie, ik moest eruit, naar buiten de wind in, naar het strand met het fijne geluid van de ruisende zee en veel praten met anderen, onder de mensen blijven; het luisteren naar hun stemmen heeft me ook enigszins tot rust gebracht.
Wat mij in die periode het allermeeste heeft geholpen is mijn man. Steeds als ik in paniek aan hem vroeg of het wel ooit goed zou komen zei hij steevast; "JA meis, geloof erin, ik weet dat het goedkomt, op wat voor manier dan ook" (ook al had hij natuurlijk ook zijn twijfels).
Deze zin heeft hij misschien wel duizend keer herhaald. Ik had zelf de kracht niet meer om mijzelf op te peppen en had hiervoor iemand anders nodig. Godzijdank heb ik hem. En mijn vrienden niet te vergeten! Er was altijd iemand die mijn verhaal wilde aanhoren zonder een mening, oordeel of advies te geven. Of juist compleet eerlijk in hun gevoel, ook super fijn. Ik ben gezegend.
Mijn ouders deden erg hun best om er te zijn voor me en hebben me enorm geholpen, maar schreven veel toe aan overspannenheid en burn-out. Dat ik teveel gewerkt zou hebben etc. Misschien wel de eeuwige ouder kind relatie
Het was ook wel zo dat ik het erg druk had gehad, maar dit was niet mijn probleem op dat moment.Voor zowel hen als veel anderen was het niet te vatten wat zo'n herrie in je kop met je doet. Dat je juist daardoor die angst krijgt en je hersenen vreemd gaan doen. Je alle controle kwijt raakt. Soms werd er ook gerelativeerd of ongevraagd advies gegeven; " kun je die piep niet weg visualiseren?" of "focus je op iets leuks" en "neem je rust in stilte, ga weer yoga doen of mediteren" (ik ben yogadocente).
Tja.... pffff.... lief bedoeld maar voornamelijk irritant advies want het is en wordt ook niet stil en er is niets leuks!! Wat wel hielp deed ik uiteraard; ik had overal muziek om me heen, sliep met een koptelefoon met zachte muziek op of het geluid van de tv bleef 's nachts aan. Een tinnitus App op mijn telefoon heeft ook eventjes geholpen. En naar buiten gaan, wandelen.
Ook heb ik even een neusspray van de huisarts gebruikt met bijnierschorshormoon, maar kreeg hier erg hoofdpijn van en ben (ook op advies van de arts) hier direct weer mee gestopt. Ik slik vanaf het begin vitamine preparaten. Een multi en OPC. En slik ik Ginko Blioba 120 mg 1 caps per dag. Moet zeggen dat ik van die laatste niet weet of t echt wat doet, maar proberen kan in mijn geval geen kwaad.
Enfin, ik schreef al aan het begin van het bericht dat tinnitus soms ook over kan gaan, of zo mild kan worden dat het dragelijk is. Daar ben ik nu, na iets meer dan twee maanden. Ik hoor enkel een zacht ruisje! Er is dus iets gigantisch verandert.
De verbetering trad op na complete uitputting door een week of vijf herrie, waar uiteindelijk acceptatie uit voort vloeide. Ik kon niet meer.... ik was kapot van het vechten tegen het geluid, het niet kunnen accepteren, het mezelf en de situatie zo zielig vinden. Het was op.
Ik moest me overgeven aan de situatie. Ik had twee keuzes voor mijn gevoel; of hier ooit aan wennen, en ik had gelezen dat het sommige mensen gelukt was om er jaren mee te dealen, of eruit stappen. Nou ik wilde helemaal niet dood maar wist serieus geen andere oplossingen meer dan deze twee. Ik dacht, ik ga eerst de eerste optie proberen en dan kan ik altijd nog voor de laatste gaan.
Vanaf het moment van overgave veranderde er iets.... ik ging zoeken naar eventuele hulpmiddelen, therapieën en medicijnen en mocht 'eindelijk' naar de KNO arts.
Ik probeerde een bezoek aan een psycholoog, vooral op aanraden van mijn naaste omgeving, maar ik wilde dit eigenlijk niet. Met alle respect voor psychologen hoor, maar ik wilde niet echt weer alles moeten uitleggen met de uitkomst dat ze ook niets voor me kunnen betekenen. Er was psychisch niets mis met me, behalve dit, vond ik. Het was wel een prettig gesprek, maar zoals ik al zei, het was t niet voor mij.
De KNO arts daarentegen was geweldig. Ik had me al voorbereid op het enige antwoord wat ik steeds kreeg, maar hij vertelde me dat het waarschijnlijk wel over zou kunnen gaan. Niet in een dag, maar een paar weken of misschien maanden. Hij was er eerlijk in dat hij het nooit zeker kon weten, maar toch. Ik kon hem wel zoenen, zo blij was ik! Hij schreef een andere neusspray voor, tegen allergie (ik heb hooikoorts) en zei me de tijd te nemen. Ik mocht hem altijd weer bellen.
Al die tijd heb ik niet gewerkt, dit ging gewoonweg niet. Na het bezoek van de KNO arts zijn we drie weken op vakantie gegaan en ben ik enorm tot rust gekomen. Het vertrouwen ging weer heel langzaam groeien.
Op een dag in mijn vakantie werd ik 'wakker' en begreep dat er iets structureel moest gaan veranderen in mijn leven. Waarom had ik wel last gekregen en de rest van de vrienden en bekenden die ook dicht bij de boxen stonden niet?? Waarschijnlijk was ik er gevoeliger voor. Mijn weerstand was al niet al te best, ik was lichtelijk oververmoeid.... Ik moest veel meer tijd gaan besteden aan mijn gezin en rust inbouwen voor mijzelf. Ik werd 'letterlijk' teruggefloten! Toen dat kwartje viel leek het geluid ineens te zakken van een mega herrie naar een pieptoon. Ja nog naar hoor, maar wel een hele verbetering. En bizar genoeg werd het geluid in mijn linkeroor meer een ruis en verplaatste de piep zich naar rechts. Mijn linker oor en wang voelde ook weer helemaal normaal.
De dagen daarop veranderde het geluid steeds; de ene dag hoorde ik "krekels" dan weer "een hoge snerpende piep', zoals van een oude tv die standby staat en dan weer een piep pulserend op mijn hartslag. De ene dag voelde het alsof mijn oren dicht zaten en hoorde ik mijzelf steeds in een soort echo, de andere dag voelde het vrij en open.
We waren in de bergen op vakantie en wanneer we veel hoogte verschil hadden gehad op een dag werd het wel erger. Ook na een dag reizen in de auto bemerkte ik steeds verslechtering de eerste twee dagen daarna. Niet alleen het geluid, maar ik werd ook fysiek niet lekker dan, hoofdpijn en misselijkheid treden veel op. Daarna werd het weer rustiger.
Ik merkte op dat er dagen kwamen met alleen ruis (zonder piep!), maar dan had ik wel erge hoofdpijn. Alsof er een band heel strak om mijn hoofd werd aangetrokken. Ach, hoofdpijn vond ik duizend maal minder erg dan die piep dus vond ik het prima. Ik bemerkte ook dat ik geluid anders ging ervaren. Ik werd nogal geluidssensitief. Het geluid van de afzuigkap, de vaatwasser en de tv en de krekels buiten ('s nachts) deden soms zeer aan mijn oren. Ook het geluid van een stofzuiger was naar. Er zat verandering in, maar dit was ook niet heel prettig.
Toen we terug kwamen van vakantie heb ik dan ook een koptelefoon aangeschaft met noice canselling. Voor de nachten, maar ook soms overdag als mijn dochter veel herrie maakt met de tablet of vriendjes
Wat een geweldig ding! (Bose Quiet Comfort, Over-ear koptelefoon met noise cancelling) Ik heb de koptelefoon sindsdien elke nacht opgehad en heb het gevoel dat het werkt als een medicijn. Uiteraard is het mijn ervaring en kan het zomaar zijn dat het voor jullie niet werkt, maar ik ben echt onder de indruk. Ik heb de niet draadloze versie omdat ik het idee had dat deze sterker werkte. Hij is nogal prijzig (329,-) maar ik vind het het geld dubbel en dwars waard. Er zit een knopje op wat je kan om switchen waardoor je het gevoel hebt dat je bijna alle geluiden om je heen uitschakelt, het wordt bijna muisstil (als je geen piep hebt
). En...wat ik super vind is dat het voor mij de ruis en voorheen ook de piep (die dus waarschijnlijk door mijn hersenen wordt geproduceerd) ook doet afnemen in sterkte. Ik gebruik heb zonder snoer en zonder muziek. Maar je kan hem ook met het snoertje gebruiken en een zacht achtergrond muziekje aanzetten. Ik ben nu zover dat ik de koptelefoon enkel af en toe s nachts opzet als de buren geluid maken of er krekels zijn. Ik heb er geen last van met slapen terwijl ik normaal wel liever op mijn zij en oor lig en nu meer op mijn rug of buik. Soms wordt ik wakker en zet hem af. Dan is het veel beter geworden!
Ook ben ik verder gaan zoeken naar oplossingen en ben bij een osteopaat beland. Grappig genoeg stond oorsuizen niet in zijn folder, maar ben ik toch gegaan. Ook weer een heel goede ervaring!
Een osteopaat is fysiotherapeut en osteopaat. Weet dus echt waar hij het over heeft. Hij kijkt holistisch naar de 'patient'. In plaats van symptoombestrijding gaan ze naar de oorzaak van de klacht. En niet alleen de klacht waar je voor komt, maar je hele lichaam en geest wordt behandeld. In mijn geval bleken wervels in mijn nek niet helemaal recht te staan en waren er meer zaken waardoor ik uit 'balans' was. Hij heeft me twee maal behandeld en daarna is de piep niet meer teruggekomen en hoor ik enkel een ruisje. Wat ben ik blij met deze man.
Ik heb je een samenvatting van mijn belevingen van de afgelopen twee maanden gegeven in de hoop dat je dingen zult herkennen en er iets mee kan. Mocht dit verhaal voor jou niets toevoegen of is jou tinnitus compleet anders, laat het dan voor wat het is; mijn ervaring. Maar wanneer je herkenning hebt en met me wilt chatten of vragen hebt dan kan dat!
In de hoop, hoop te geven. Wens jullie allemaal veel kracht toe!
Uk
