Last van geluiden

[Frits]

Ik ben zojuist gebeld, en ga op 30 juni naar Amsterdam voor een intakegesprek. Het is wel een hele trip vanuit Eindhoven, zeker voor een paar maanden lang wekelijks op en neer, maar de mogelijkheid dat er een effectieve behandeling uit voortkomt is me zeker de moeite waard.

Succes met het gesprek. Natuurlijk het is wel een hele reis
maar het is de moeite van het proberen waard, toch?

Heel veel sterkte. En we horen wel hoe het is gegaan.

[iluvk3]

onze cursus duurde eigenlijk 8 weken, maar is verlengd tot 10 weken. hoe lang gaat jullie cursus duren dan?

[MvW]

Hoi Ada,

Ik ben uitgegaan van de ervaringen die jij gepost hebt, dus 8 weken. Hoe lang het precies zou duren, weet ik nog niet.

[iluvk3]

ok, nou onze cursus is dus 10 weken geworden, maar misschien wordt hij nog wel iets langer. succes met de cursus.
maar dat zal zeker nog even duren voor jouw cursus van start gaat.

[malo12]

Is er ook een bepaald criterium voor misfonie?

Want moet het echt met angst gepaard gaan?

Van mezelf weet ik dat ik ritselende plastic broodzakken irritant vind
(vooral als een ander het doen en er dan te lang mee doorgaat). Ook wel
een ander die met pannen in de weer is, dan zeg ik 'is het nu klaar?' Ook
mensen die in de trein eten kan ik op afstand horen (dan doe ik vaak
muziek ofzo op). Die binnenmondse geluiden vind ik afgrijselijk (net
alsof er in een moeras gesopt wordt), maar een ander kan dat wel
beperken als je dat vriendelijk vraagt. Met een open mond kan ik mij
wel voorstellen dat iemand zich daar aan ergert. Ik ben opgevoed om
met de mond dicht te eten, maar tegenwoordig zit dat niet meer in de
opvoeding lijkt het wel. En lipgeluiden vallen mij ook wel eens op.
Oneindig doorgaan met hoesten vind ik vervelend. Een huilende baby
geldt voor iedereen denk ik wel. Was een keer in het vliegtuig dat ik mij
daaraan ergerde. Ik snap sowieso niet dat iemand een baby meeneemt
in het vliegtuig want in de lucht is de kosmische straling hoger.


Het stoort mij overigens niet zo erg, ook omdat ik het kan maskeren
door muziek of oordoppen in te doen.

[iluvk3]

een belangrijk criterium of je misofonie hebt, is het feit dat je
boos wordt van binnen. boos om de geluiden die mensen maken.
zelf heb ik het gevoel of er een kortsluiting in mijn hoofd ontstaat.
ik maskeer op mijn werk ook de geluiden door mp3 speler
of radio door mijn koptelefoon te luisteren.

[Frits]

Ik ben geen misofonie-expert. Maar ik denk
dat iluvkr wel gelijk heeft. Er moet sprake zijn
van boosheid. En dat is iets anders dan irritatie.

Iedereen wordt wel eens geïrriteerd door iets.
En dat kan dus ook een geluid zijn.

Als ik in de trein zit in een stilte-coupé kan ik me
mateloos ergeren als een coupé verder twee dames
zitten te kwebbelen en uitvoerig allerlei familieperikelen
bespreken.

a. Ik wil rustig in de trein kunnen werken
b. Al die familieverhalen interesseren mij geen bal.

Dit is volgens mij dus geen misofonie. Hoogstens
heel irritant.
Maar het is een gegeven dat het leven vol irritaties
is. Helaas moeten we daar mee leven.

Negeren zou ik zeggen en niet direct jezelf een
etiket opplakken.

Maar ik ben heel benieuwd wat voor reacties
je nog meer krijgt.

Veel sterkte

[Vertrokken]

Hallo, daar ben ik weer

Ik denk ook dat irritatie een te krappe factor is en dat de boosheid of woede
een criterium is. Maar vaak is deze woede wel gerelateerd aan andere
zaken, zoals walging.
Van de intake weet ik nog dat er bij mij allerlei lampjes gingen branden
door het invullen van de walgingslijst en door de vragen over
dwangmatigheid.

Martijn, welkom en goed van je om je verhaal te vertellen!
Wat me opviel, was dat je schreef dat je wegliep uit een cursus omdat
iemand ging eten. Als jij die cursus geeft, kun je eten tijdens de cursus
toch gewoon verbieden? Je hoeft het niet eens te verklaren, maar om begrip
en aandacht voor misofonie te krijgen, kun je zelfs kort uitleggen dat heel
veel mensen last hebben van geluiden die met eten of met de mond samen-
gaan en dat daarom niet eten tijdens de cursus je beleid is.

Ada, ik vind toch wel dat je veel verder bent dan je in het begin verwachtte!
Je durft hier zaken te schrijven die je een aantal maanden geleden
nauwelijks in een PB wilde zetten Dapper, hoor!

Kees, ik heb al veel aandacht aan misofonie besteed met als
indirect gevolg een stuk in Wegener en een stuk in een vakblad voor
schoonheidsspecialistes, die leren over meer onbekende zaken, omdat
hun cliënt daaraan kan lijden.
Het is naar mijn mening een goed stuk; ik zal het binnenkort plaatsen.

En ja, hoe meer publiciteit, hoe beter en ik ben niet bang om op welk
medium dan ook mijn verhaal te doen.
Maar ik heb niet meegedaan aan de groep, dus dan heeft het vermoedelijk
niet heel veel zin.
Ik denk dat Arjen daar veel beter voor gevraagd kan worden - tenslotte
is hij de dokter die een goede behandeling aan het uitvogelen is

[Kees]

Hallo Marjolein,

Is het niet hetzelfde als ik op het forum heb geplaatst op deze plaats.

[Vertrokken]

Ja, aan dat stuk heb ik via een interview meegewerkt.

Maar er is nog een ander stuk, dat ook veel informatie biedt en dat ook
via een blog van mij het licht zag. De informatie van daar is weer heel anders.

Op dat laatste stuk, dat hier dus nog niet staat, doelde ik

[Kees]

Op dat laatste stuk, dat hier dus nog niet staat, doelde ik

Ik ben benieuwd.

[MvW]

Hallo allemaal,

Vorige week vrijdag was mijn intake.
Met de vragenlijsten en het vertellen van mijn verhaal heb ik
weinig moeite gehad, omdat ik hier en elders alles al
op een rijtje heb gezet voor mezelf. Heb wat bloed afgestaan
voor genetisch onderzoek, ik vraag me af of ik daar zelf ooit nog wat te horen krijg.
Ook heb ik een interview voor een
camera gedaan met een aanwezige student,
om te laten zien aan andere studenten als
deel van haar promotieonderzoek.

Of ik in de groep van september kom is nog niet zeker,
omdat ze veel aanmeldingen gehad hebben.
Dus dat wacht ik nog maar even af.

[Timmy]

Hi,

Ik ben helemaal nieuw op dit forum. Het is voor mij zelfs de eerste keer dat ik een reactie plaats op een forum. Het is dus heel goed mogelijk dat deze reactie op de verkeerde plaats terecht komt!
Sinds een paar weken heeft mijn 'stoornis' een naam; misofonie.
Ik ben 50 jaar en heb al zeker 30 jaar last van dit probleem.
Vandaag heb ik contact gehad met het AMC. Binnenkort wordt ik uitgenodigd voor een intake gesprek. Het is voor mij bijna 2.5 uur met de auto maar al was de reis naar Rusland...
De laatste weken ben ik een aantal keren bij een hypnotherapeut geweest. Hij had nog nooit van deze angststoornis gehoord maar was ervan overtuigd dat hij mij er in een paar sessies af kon helpen. Niet dus! 200 euro en een aantal rare oefeningen verder ga ik nu alles op alles zetten om hiervan af te komen.
Nu heb ik dus alle hoop gevestigd op de sessies in het AMC.

Mijn verhaal is dat ik misschien wel de gelukkigste mens op aarde zou kunnen zijn als misofonie voor mij niet meer bestond.
Ik ben gelukkig getrouwd, heb 4 schatten van kinderen, een eigen bedrijfje als grafisch vormgever. Al met al het leven wat ik me altijd gewenst heb. Alleen misofonie loopt als een irritante, vervelende en verpestende rode draad door mijn leven.
De mensen waar ik het meeste om geef maken me regelmatig (lees elke dag) ziedend van binnen. Hoesten, niezen of bepaalde dingen die gegeten worden in mijn bijzijn brengen mij bijna tot ontploffen. De meeste tijd weet ik dit voor mezelf te houden. Binnen het gezin wordt het vaak afgedaan met 'papa zit zich weer eens te ergeren'.
Mijn vrouw en kinderen weten niet hoe erg mijn probleem is. Dit heb ik, denk ik, uit schaamte nooit echt uitgesproken. Ik ben ook bijzonder handig en creatief geworden in het verbloemen van mijn ergenissen. Ik heb een studio aan huis dus is het vaak zo dat ik opeens nog iets moet uitwerken of zo. Nu ik weet dat het toch echt wel 'iets' is wil ik het binnenkort toch aan mijn vrouw en mijn oudste dochter vertellen.
Ik zou graag met iemand in contact komen die de sessies in het AMC al achter de rug heeft. Of kan ik dit op het forum vinden?

[Frits]

Hi,

Ik ben helemaal nieuw op dit forum. Het is voor mij zelfs de eerste keer dat ik een reactie plaats op een forum. Het is dus heel goed mogelijk dat deze reactie op de verkeerde plaats terecht komt!
Sinds een paar weken heeft mijn 'stoornis' een naam; misofonie.
Ik ben 50 jaar en heb al zeker 30 jaar last van dit probleem.
Vandaag heb ik contact gehad met het AMC. Binnenkort wordt ik uitgenodigd voor een intake gesprek. Het is voor mij bijna 2.5 uur met de auto maar al was de reis naar Rusland...
De laatste weken ben ik een aantal keren bij een hypnotherapeut geweest. Hij had nog nooit van deze angststoornis gehoord maar was ervan overtuigd dat hij mij er in een paar sessies af kon helpen. Niet dus! 200 euro en een aantal rare oefeningen verder ga ik nu alles op alles zetten om hiervan af te komen.
Nu heb ik dus alle hoop gevestigd op de sessies in het AMC.

Mijn verhaal is dat ik misschien wel de gelukkigste mens op aarde zou kunnen zijn als misofonie voor mij niet meer bestond.
Ik ben gelukkig getrouwd, heb 4 schatten van kinderen, een eigen bedrijfje als grafisch vormgever. Al met al het leven wat ik me altijd gewenst heb. Alleen misofonie loopt als een irritante, vervelende en verpestende rode draad door mijn leven.
De mensen waar ik het meeste om geef maken me regelmatig (lees elke dag) ziedend van binnen. Hoesten, niezen of bepaalde dingen die gegeten worden in mijn bijzijn brengen mij bijna tot ontploffen. De meeste tijd weet ik dit voor mezelf te houden. Binnen het gezin wordt het vaak afgedaan met 'papa zit zich weer eens te ergeren'.
Mijn vrouw en kinderen weten niet hoe erg mijn probleem is. Dit heb ik, denk ik, uit schaamte nooit echt uitgesproken. Ik ben ook bijzonder handig en creatief geworden in het verbloemen van mijn ergenissen. Ik heb een studio aan huis dus is het vaak zo dat ik opeens nog iets moet uitwerken of zo. Nu ik weet dat het toch echt wel 'iets' is wil ik het binnenkort toch aan mijn vrouw en mijn oudste dochter vertellen.
Ik zou graag met iemand in contact komen die de sessies in het AMC al achter de rug heeft. Of kan ik dit op het forum vinden?

Hallo Timmy,

Ja, het is een hele vervelende aandoening. Ik heb het zelf niet
maar uit de verhalen op het forum begrijp ik dat het heel
ingrijpend is. Ik denk dat het verstandig is om eerst het intake-
gesprek in het AMC af te wachten. Daar hebben ze de expertise
om je te helpen.
Tot voor kort zat daar Dr Schroder. Maar dat kan veranderd zijn.

Of het verstandig is om het vrouw en kinderen te vertellen,
daar kan ik je moeilijk raad in geven. Maar waarom niet?
Maar ook dat zal zeker in de sessies aan de orde komen, lijkt mij.

Je wilt in contact komen met lotgenoten. Dat zal ook tijdens de
sessies in Amsterdam wel gebeuren.

Als iemand van het forum de behoefte heeft contact met
je op te nemen om zijn/haar ervaringen te delen zal dat
zeker gebeuren.

[Annabel]

Hallo,

Ik ben hier nieuw.......
Ik zit te shaken en met tranen prikkend achter mijn oogleden.......
Ook vanavond nog. Al een week of drie geleden kreeg ik opeens het geweldige idee om eens op internet te zoeken of er soms misschien wie weet, wel iets zou staan geschreven over dat gene waarvan ik nu dus de naam weet: misofonie.
Ik heb er al dertig jaar heel erg last van, het heeft mijn leven totaal bepaald. Eigenlijk héb ik nauwelijks een leven. En ik wist zeker, echt zeker, dat ik echt de allerenige persoon was met dit ontzettend rare probleem........
Bij mij is de schaamte enorm. En de pijn van het onbegrip en enorme eenzaamheid. Het is niet in woorden uit te drukken. Thuis werd er niet over gepraat, hoe duidelijk ook was wat er met me aan de hand was. Mijn ouders dreigden vooral dat ik normaal moest doen, dat niemand zo'n kind als ik zou willen hebben; op een dieptepunt ging het hele gezin aan tafel extra hard smakken. Ik heb het gevoel dat ik toen gebroken ben van binnen. Er valt zo ontzettend veel te zeggen, ik ben verward door alles wat ik hier lees. Al die herkenning, tot in detail!!! Die enórme ongecontroleerde woede, walging, razernij; het gevoel dat je iemand wel kan vermoorden, en dan tegelijk de schaamte erover. Want ik ben niet gek. Ik ben en intelligent en redelijk mens...toch? Ongelooflijk. Hoe zwaar het nu ook is, ik voel me enorm gezegend, dat ik dit ontdekt heb. Niet omdat ik denk er nu snel vanaf te zijn, maar wel omdat ik niet meer de enige ben!!!
Ik zou graag met lotgenoten in contact komen; vooral om voor mijzelf openheid te creëren en de schaamte te verminderen. Maar ook, omdat ik enorm nieuwsgierig ben naar een gemeenschappelijkheid: zou er iets in de persoonlijkheid zijn waardoor je hier gevoelig voor bent en zo ja wat dan? Maar ik weet ook dat dat best heftig zal zijn en dat het belangrijk is dat niet te forceren. Ik leef er nu al zó lang mee, een beetje rust en geduld kunnen nu ook nog wel.
Vooralsnog kan ik op de site van het AMC niets vinden over het onderwerp. En eerlijk gezegd ben ik ook nogal huiverig voor de psychiatrie, ik heb heel slechte ervaringen.
Al in 1990 ging ik naar de hulpverlening met als heel duidelijke en enige vraag: ik kan niet tegen de geluiden van mijn ouders en vriend, kunnen jullie mij helpen? Met deze vraag is niets gedaan. Ruim twintig jaar lang heb ik werkelijk alle hoeken van de hulpverlening gezien, keer op keer dit probleem voorgelegd en keer op keer is dit probleem als totaal niet terzake doend, opzij geschoven en ben ik "geholpen" met allerlei andere, "echte" problemen. Iedere keer weer leek het net of, wanneer ik dit probleem noemde als toch echt belangrijk en ontwrichtend, het geluid even uitging of zo, het WERD GEWOON ECHT HELEMAAL NIET GEHOORD....
Nou, het is misschien een beetje warrig verhaal, ik voel me ook overrompeld door alles van het forum én alles wat er bij mij vanbinnen gebeurt, dus ik laat het even hierbij.