Het Tinnitus & Hyperacusis forum

Heeft iemand enig idee of het volgende ook iets met misofonie te maken heeft:
Ik erger me al een paar jaar heel erg aan de uitspraak van steeds meer Nederlanders.
Het is moeilijk voor mij om uit te leggen wat ik nou precies bedoel.
Laat ik het zo zeggen:
de manier van uitspraak van sommige mensen is voor mij zo ergerlijk,
dat ik vaak de neiging heb om weg te lopen.

Ook probeer ik andere manieren te bedenken om het spreken van de betreffende personen te stoppen.
Wanneer het stemmen of radio of tv betreft, zet ik het af.
De uitspraak van gewone Nederlandse woorden heb
ik op een normale Nederlandse school geleerd.
Bijvoorbeeld: de A sprak je gewoon uit als een A; en de R als een R.
Maar de laatste tijd merk ik meer en meer dat mensen en ook steeds
meer kinderen zich bedienen van klanken waarbij ik de rillingen krijg.

Fonetisch gesproken gaat er volgens mij zoveel mis.
Ik hoop zo dat iemand begrijpt wat ik bedoel.
Om het nader uit te leggen, is voor mij lastig.
Maar wanneer iemand mij niet begrijpt,
wil ik wel een poging wagen het nader uit te leggen.

Groeten
Gravin

Gravin.
Ieder vogeltje spreekt nu eenmaal zoals hij gebekt is.
En dat is niet altijd, of meestal niet, Algemeen Beschaafd Nederlands.

Iedere landstreek of dorp/stad heeft min of meer zijn eigen dialect.

Voeg daarbij nog dat mensen verschillen van afkomst/opleiding en je hebt verscheidenheid van spreken.

Ook stemmingen, slordigheden etc. bepalen hoe mensen de taal gebruiken.

Je kunt, inplaats van je te ergeren, ook de taal benaderen als een mooie veelzijdige uiting van emoties, stemmingen etc.

Of ergernis iets met misofonie te maken heeft weet ik niet. Daar heb ik geen verstand van.

vr.gr opa cor

Hoi Gravin,

Ik zag je berichtje staan waarin je zegt dat je hoopt dat iemand je begrijpt. Ik ben zo iemand! Ik heb het vooral bij mensen op televisie. In plaats van de tv uit te doen, heb ik de neiging om zo iemand de hele tijd na te doen. (Zodat ik zelf heel irritant word.) Gelukkig heb ik het niet heel vaak. Wat ik wel vaker heb is het tegenovergestelde:

Van de manier waarop sommige mensen praten (kan er niet de vinger op leggen) krijg ik kippenvel, een fijn soort kippenvel. Dan zou ik willen dat diegene niet meer stopt met praten. Als ik een kat zou zijn, zou ik er van gaan spinnen. Heel vreemd. Ik heb het ook bij het getik van een toetsenbord en bij sommig gefluister.

Mijn tactiek nu bij eetgeluiden is om datzelfde gevoel op te roepen: dus om het negatieve om te buigen in iets fijns. Heel, heel soms lukt dat (maar bij enkele trigger-personen).

groetjes,
Magdalena