haha en laat ik nou net een echte stresskip zijn.Maar ik moet t doen,ik moet nu gewoon alles ondergaan wat de internist want eindelijk zijn er nu onderzoeken gestart.
een fantastische internist ook trouwens vind ik,hij leeft echt mee.
Ik kon ook merken dat ie achteraf vond dat ik veelste lang heb doorgelopen wat nog meer vervelende reacties geeft in mijn geest en lichaam.
Het is gewoon oersvervelend daar huisarts zo hardnekkig kan blijven.
Ook al komt er niks uit de onderzoeken,dan nog zal ik blij zijn het gedaan te hebben,want dan weet je gewoon echt dat je t zelf in je geest moet aanpakken.
Maar mijn gevoel klopt erg vaak en ik voel gewoon dat de oplossing er aan komt,dat er wel wat anders is wat de oorzaak is van mijn oorsuizen en duizelingen/onwerkelijk gevoel.
En dat is die bloedarmoede,maar waar komt die vandaan?
Het was trouwens ook nog eens zo bij de huisarts dat de assistentes mij ook een beetje een hypochonder vonden,met grote tegenzin belde ik vaak naar ze op als ik weer wat paniekerig was.
En steeds werd er maar gehamerd op het ggz.
Ik dacht hou op zeg,ik wil gewoon die onderzoeken!En dan zien we wel verder.
Maar nu mijn bloeddruk de afgelopen week zo hoog was vond de huisarts t nog niet nodig mij te zien en moest de assistente elke dag eerst maar mijn bloeddruk meten.
Tot die assistente afgelopen woensdag ook omdraaide in haar gedrag,ze zei letterlijk:zo het is toch weer te hoog en weet je wat,dokter....is er toch niet,ik ga wel even met de andere dokter overleggen.Dus ook de assistente zag wel in dat ik me dus helemaal niet aanstelde.Ze is meteen naar de andere dokter gegaan die aanwezig was en die dokter vond dat er overleg moest komen bij de internist,en omdat ik al bekend was bij die internist mocht ik dus al vrij snel komen.
Volgende weekend gaan we naar slagharen ,,een weekendje,na dat weekend zal t onderzoek wel plaatsvinden ,ik zal proberen om nu wat relaxer te worden.
