Genezende kracht van dieren

[dianaaaa]

Een aantal maanden geleden heeft mijn kat een grote operatie ondergaan
ik heb haar intensief verzorgd
(inmiddels is ze weer de kattekwaad zelve )

op een gegeven moment ging ze op mijn oor liggen en zo hard spinnen
dat mijn oor helemaal verdoofd aanvoelde.

Sinds die tijd is in een rap tempo een van mijn geluiden
behoorlijk afgenomen en is al een aantal weken gewoon zachter.

Op zich dacht ik dat ze gewoon veel stress wegnam,
opgebouwd door mijn duizeligheid
totdat ik op internet verhalen tegen kwam dat botbreuken
door kattengespin sneller genezen

Paar linkjes:
http://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdie ... oezen.html

http://geluk-nu.nl/een-spinnende-kat-he ... e-werking/

Voor mij is het duidelijk dat ze íets gedaan heeft,
het maakt voor mij niet uit wat het precies is

Ze wordt nu voor de rest van haar leven als prinses behandeld

Maar ik ben vooral nieuwsgierig naar de mening van jullie en misschien zelfs leuke ervaringen met dieren.

[Frits]

Ja beesten voelen heel goed aan als er wat
aan de hand is.

Mij oude kater is vorig jaar overleden. Helaas.

Hij voelde heel goed aan wanneer het slecht met mij ging.
Hij kroop dan heel dicht tegen mij aan.
Ik denk ook dat hij een helende kracht uitstraalde.
Althans meer empathie die ik ooit van mensen heb
gehad.

Helaas hij is er niet meer. Ik mis hem nog steeds.

Wees maar zuinig op het beestje.

[kimsoesje]

Ik geloof daar ook wel in. Er zijn onderzoeken geweest dat dolfijnen een positive werking hebben op ernstig zieken en mensen een geestelijke handicap. Ik zelf heb twee honden en ik merk dat ik bij hun vele malen ruster word. Daarnaast als het even niet goed met me gaat komen ze altijd bij me kijken en wijken niet van me zij. Vind dat toch altijd heel bijzonder hoe dieren dat allemaal aanvoelen.

Ik werk ook met honden en heb me verdiept in het onderzoek dat aantoond dat honden een positieve uitwerking hebben op mensen met onder andere dementie en autisme.

[udo j]

Heel opmerkelijk Diana

mvg udo

[hendrik1]

Mooi onderwerp!
Nadat ik moest leren omgaan met mijn hersenletsel en de blijvende gevolgen kregen we een herplaatsing
Berner sennen van 4 jaar oud. Die hebben we gehad tot hij 10,5 jaar was.
Die heeft heeft me echt heel veel gebracht en gegeven in de tijd dat ik soms wat zwaarmoedig, somber, onzeker was. Een van de "lasten" die blijvend is is geografische desorientatie. Kortom, ik weet dan (even) niet hoe ik van A naar B kom. Ook al doe ik dat traject al jaren en dagelijks of wekeljks. Net als bij tinnitus speelt het druk hebben en andere zaken, natuurlijk ook mee.
Maar regelmatig bracht deze hond me dan terug op een plek vanwaar ik het wel weer wist, of zelfs tot een 100 meter van de auto af. Dan zag ik zelf de auto wel. Daarna weer op de TomTom.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat deze hond voor mij van groot belang is geweest om tot een stabiele eindsituatie te komen na mijn hersenletsel. Natuurlijk, vrouw en kinderen, vrienden, artsen etc ook. Maar niet zoals die hond.
Dieren hebben een zeer bijzondere invloed en band met mensen of de eigenaar.
De kunst is vaak om echt contact met je hond te hebben/houden. Vraag dat maar eens aan mensen met een hulphond.
Johan

[dianaaaa]

Wat een mooie reacties allemaal, bedankt.
Ik ben blij dat jullie ook zoveel liefde en steun van jullie beestjes hebben (gehad)

Ook ik heb het idee Johan en Frits, dat veel mensen dat niet kunnen evenaren. blijkt dat spreektaal niet zo belangrijk is

Wat doe je precies voor werk met je honden Kimsoesje?

Mijn suispiep is nog steeds een stuk rustiger,
alleen als ik echt stress heb/weinig heb geslapen/ziek ben wordt ie echt nog vervelend hard.

Ik merk per week dat onze band steeds sterker wordt!
ondanks dat ik mijn lieve oude kater nog ontzettend mis,
denk ik dat ik met haar ook een ontzettende mooie vriendschap op kan bouwen.

Dus als ik nu kleine kwaaltjes heb (buikpijn, zere arm etc)
leg ik poezesnoes erop.
Spin-machientje aan en relaxen!

Het is nu elke nacht een groot "gevecht" tussen ons
wie het grooste deel van het hoofdkussen krijgt.
Mooier kan het niet zijn!

[kimsoesje]

@dianaaaa: Ik ben sinds kort mijn eigen hondenschool gestart en ben bezig met mijn oudste labrador ondersteunende therapie te gaan aanbieden in verzorgthuizen en aan kinderen met lees problemen. Om deze mensen meer zelfvertrouwen te geven. Vaak zie je mensen dan echt helemaal op fleuren:)

[de redder]

Onze dalmatiër hadden we voor tijdelijk opgevangen. Omdat ik van carlo (intoears) meer naar buiten moest ivm
mijn H. Met een hond verplicht je jezelf om meerdere keren per dag naar buiten te gaan.
Ze is een blijvertje geworden. Mijn H is trouwens weg.

[Kees]

Zo zie je maar, oplossingen zijn soms redelijk simpel.
Buitenlucht is altijd goed en gezond.

Binnen in huis is het ook niet altijd even gezond.
Mensen ventileren ook vaak te weinig in huis.

[dianaaaa]

Wat goed Kimsoesje!
Ik weet ook wel paardrijden voor gehandicapten kan doen. Zoveel plezier dat ze dan hebben

Wat schattig een dalmatier. Waarom had ze anders weggemoeten de Redder? Wauw en dat allemaal dankzij het uitlaten?

Als ik nu 's ochtends opsta begint ze altijd aan mijn voeten te kroelen en te knabbelen.
Dan ben ik ook afgeleid van mijn duizeligheid

de hond van mijn moeder trekt altijd onverwachts, dus kreeg ik een goed training als ik
met m buiten liet. Helpt ervoor dat ik me steeds minder instabiel ga voelen

De sneeuw buiten nu ook trouwens

[de redder]

Hoi Diana,

1 1/2 jaar geleden paste mijn schoonzus op 2 dalmatiërs voor 5 dagen. Ik had die 2 toen 5 dagen gehaald
om stevig te gaan wandelen en tja, ik ben een hondenliefhebber en ik vind het opvoeden ontzettend leuk
Binnen die 5 dagen had ik al een stevige band. Ze liepen de 3e dag al los bij me.
Dat was in de zomer. Op 5 december belde hun baasje om te vragen of ik niet 1 van die 2 tijdelijk kon opvangen want
ze vochten met elkaar. (heb ik niet gemerkt) Dus ik had toen één van die twee thuis.
Maar het kwam natuurlijk ook doordat ik weer aan geluiden moest gaan wennen en mij aangeraden werd om vaker
naar buiten te gaan.

Het is ook bewezen als mensen een huisdier hebben dat ze minder stress hebben. En in die H periode had ik ook
veel stress. En kokkie is een hele lieve aanhankelijke hond. Dus de stress was snel weg
En als je buiten loopt met de hond heb je ook zo aanspraak en vooral met haar

Dus ik denk wel dat ik het opknappen gedeeltelijk te danken heb aan onze dalmatier kokkie.